لقمان علیه السلام :یا بُنَیَّ ... لا تَستَقرِض مِن جَدیدِ الکیسِ ، ولا تُؤاخِ 
مَعَ الشُّرطِیِّ أبَداً .
لقمان علیه السلامپسرم! . . . از نوکیسه قرض نگیر، و هرگز با داروغه برادرى نکن .
17 لقمان حکیم علیه السلام : مَنْ یُطِعِ اللّه َ خافَهُ، وَ مَنْ خافَهُ فَقَدْ أَحَبَّهُ، وَمَنْ أَحَبَّهُ اتَّبَعَ اَمْرَهُ، وَمَنِاتَّبَعَ اَمْرَهُ اسْتَوْجَبَ جَنَّتَهُ وَمَرْضاتَهُ؛
هر کس خدا را اطاعت کند از او بترسد و هر کس از او ترسید او را دوست مى دارد و هر کس او را دوست داشت از امر او پیروى مى کند و هر کس از امر او پیروى نمود، سزاواربهشت و خشنودى او مى شود.
26 لقمان حکیم علیه السلام : یا بُنَىَّ اجْعَلْ غِناکَ فى قَلْبِکَ وَ اِذَا افْتَقَرْتَ فَلاتُحَدِّثِ النّاسَ بِفَقْرِکَفَتَهُونَ عَلَیْهِمْ وَ لکِنِ اسْأَلِ اللّه َ مِنْ فَضْلِهِ؛
فرزندم! بى نیازى را در دل و جانت قرار ده و چون محتاج شدى به مردم مگو که درنزد آنان حقیر مى شوى، بلکه از فضل خداوند بخواه.
33 لقمان حکیم علیه السلام : یا بُنَىَّ تَوَکَّلْ عَلَى اللّه ِ ثُمَّ سَلْ فِى النّاسِ مَنْ ذَا الَّذى تَوَکَّلَ عَلَى اللّه ِ فَلَمْ یُکْفَ؛
فرزندم! بر خدا توکل کن و آنگاه از مردم سؤال کن: چه کسى بر خدا توکل کرد و خدا اورا کفایت نکرد.
38 لقمان حکیم علیه السلام: یا بُنَىَّ اِذا دَعَتْکَ القُدْرَةُ عَلى ظُلْمِ مَنْ هُوَ دونَکَ فَاذْکُرْ قُدْرَةَاللّه ِ عَلَیْکَ؛
فرزندم هرگاه قدرت، تو را به ظلم بر زیردستت فرا خواند، قدرت خدا را بر خودتبه یادآور.
40 لقمان حکیم علیه السلام: عَلَیْکَ بِقَبُولِ الْمَوْعِظَةِ وَالْعَمَلِ بِها فَإِنَّها عِندَ الْمُؤْمِنِ أَحْلى مِنَالْعَسَلِ الشَّهْدِ وعَلَى الْمُنافِقِ أَثْقَلُ مِنْ صُعُودِ الدَّرَجَةِ عَلَى الشَّیْخِ الْکَبیرِ؛
موعظه را بپذیر و به آن عمل کن، زیرا موعظه نزد مؤمن از عسل ناب شیرین تر است وبراى منافق از بالا رفتن از پله بر پیر مرد کهنسال دشوارتر است.
12 لقمان حکیم علیه السلام: یا بُنَىَّ لاتَعْدُ بَعْدَ تَقْوَى اللّه ِ مِنْ اَنْ تَتَّخِذَ صاحِبا صالِحا؛
فرزندم! بعد از تقواى الهى، از گرفتن دوستِ شایسته نگذر.
2 لقمان حکیم علیه السلام: یا بُنَىَّ... وَ اجْهَدْ اَنْ یَکونَ الْیَوْمُ خَیْرا لَکَ مِنْ اَمْسِ وَ غَدا خَیْرالَکَ مِنَ الْیَوْمِ فَاِنَّهُ مَنِ اسْتَوى یَوْماهُ فَهُوَ مَغْبونٌ وَ مَنْ کانَ یَوْمُهُ شَرّا مِنْ اَمْسِهِفَهُوَ مَلْعونٌ؛
فرزندم بکوش تا امروزت بهتر از دیروز و فردایت بهتر از امروز باشد، که هر کسدو روزش برابر باشد، زیانکار است و هر کس امروزش بدتر از دیروزش باشد،از رحمت خدا دور است.
32 لقمان حکیم علیه السلام: یَا بُنَىَّ اِذَا امتَلأََتِ المَعِدَةُ نَامَتِ الفِکْرَةُ وَ خَرِسَتِ الحِکْمَةُ وَ قَعَدَتِالاَعضَاءُ عَنِ العِبادَةِ؛
فرزندم هرگاه شکم پر شود، فکر به خواب مى رود و حکمت، از کار مى افتد و اعضاىبدن از عبادت باز مى مانند.
«یُؤْتِى الْحِکْمَةَ مَن یَشَاءُ وَمَن یُؤْتَ الْحِکْمَةَ فَقَدْ أُوتِىَ خَیْرًا کَثِیرًا وَمَا یَذَّکَّرُ إِلاَّ أُوْلُواْ الاْءَلْبَـبِ» .
لقمان علیه السلام ـ در سفارش به فرزندش ـ : فرزندم! حکمت بیاموز تا بدان ، شرافت یابى... آدمى چگونه گمان مى برد که بدون حکمت، کار دین و معیشتش سامان مى پذیرد؟ خداوند هرگز کار دنیا و آخرت را سامان نمى دهد ، مگر با حکمت، و حکایت حکمت بى طاعت [ ِ خداوند] ، حکایتِ جسم بى جان و حکایتِ زمین بى آب است. نه جسم بدون جان به کار مى آید ، نه زمین بدون آب ، و نه حکمت بدون طاعت.
